Tekenen van leven

Ik ging na het eten achter de piano zitten, 
en speelde alles wat in me opkwam. 
Mijn vader kon niet in zijn stoel gaan zitten 
om in slaap te vallen, want de man van de energiewacht 
was nog in de bijkeuken bezig met de cv ketel. 
Terwijl ik 'Nu zijt wellecome' inzette, 
pakte pa zijn accordeon en ging meespelen. 

De man kwam toen hij klaar was de kamer in 
en bewonderde nauwgezet de schilderijen aan de wand. 
Zo iemand met echte belangstelling, 
en die niet gestudeerd heeft voor 
sociaal-psychiatrisch verpleegkundige, 
daar opent mijn vader zich voor. 

De case-manager die op mijn vader werd afgestuurd 
heeft er wel voor geleerd 
hoe hij tegen vergeetachtige ouderen moet doen. 
Mijn vader deed hem later heel precies na 
(harde stem en overdreven gebaren) 
en kon precies verwoorden wat er niet klopte aan die meneer. 
'Hij deed net of we elkaar al jaren kenden!' 
Alles aan hem was onecht en raar. 
Het ergste is, dat juist zó een man de regie van het leven 
van een oudere in handen denkt te moeten nemen. 
Dus daar gaan we een stokje voor steken.

"Met de taxi naar een verzorgingscentrum, 
en dat kan wel 3 tot 6 dagen per week! 
Zou u dat leuk vinden, om met uw dochter eens te gaan kijken? 
Ze schilderen daar in groepjes, dat is toch net wat voor u?" 
(mijn vader heeft wel honderd schilderijen gemaakt, in zijn eentje - 
groepsgedoe daar moest hij nooit wat van hebben, 
en nu nog niet) 

"En er wordt ook muziek gemaakt" 
(mijn vader zal nooit zijn mond opendoen 
als er in koor gezongen moet worden)

Nu ik al een paar weken lang elke dag kom, 
is er meer structuur in zijn dagen. 
De nachten zijn soms moeilijk 
als er de dag erop een afspraak is, 
vooral als het over iets medisch gaat. 
Hij weet dan: er hangt mij iets boven het hoofd. 
Maar wat? 
We begrijpen nu, 
dat het de 'zorg' is, die hem bedreigt. 
Het idee, dat er een deeltaxi zou moeten komen 
om hem naar een 'dagbesteding' te brengen. 
Ik zei: we doen niets, als jij dat niet wilt. 

We doen 1 keer per week de boodschappen. 
Hij schilt de aardappels 
en na het eten doen we samen de afwas. 

De bedrijvige geluiden in huis zijn tekenen van leven.