Een dag in Oktober
Pasgeleden ben ik een lange ochtend met mijn vader
in het ziekenhuis geweest voor een geriatrisch onderzoek.
We doorkruisten het grote moderne gebouw
van de ene naar de andere afdeling.
Steeds weer moesten zijn kleren aan en uit.
Aan het eind zat ik naast hem te luisteren naar de specialist,
die in één ruk alle decorum van hem aftrok,
door te zeggen dat hij ernstig aan het dementeren was.
De echte mokerslag moest nog komen
want de geriater zei daarna,
dat hij beslist geen auto meer mocht rijden.
Na de lieve zorgvuldige conversaties met de verpleegkundigen
was die mededeling van een ongekende hardheid.
Even later liep ik met mijn vader
door de lange gangen terug naar de uitgang.
Hij meende dat zijn naam nu in een groot boek was geschreven.
Maar vervolgens bedacht hij, dat niemand het zou zien,
als hij gewoon tóch in de auto zou stappen.
Toen zei ik dat hij in geval van een ongeluk niet verzekerd zou zijn.
We hebben het er onderweg en bij hem thuis nog heel lang over gehad.
"Dan koop ik een autoped," was nog zijn leukste idee.
Vroeg in de avond gingen mijn broer en ik,
voordat we naar hem toegingen, nog even in beraad.
Moesten we de autosleutels afnemen,
of de auto ergens anders stallen?
Vreselijke en onuitvoerbare gedachten.
Nee, we moesten het liever samen met hem
zo goed mogelijk bespreken en dan kijken of ingrijpen nodig was.
Zijn vriendin was de hele middag bij hem geweest
en ze waren er samen uitgekomen.
De auto moet in de familie blijven, vond mijn vader.
En mijn broer, die nog nooit een auto heeft gehad,
kreeg alle sleutels.
De directe benadering van de specialist die ochtend
had zijn doel niet gemist.
Dit hadden wij met ónze aanpak nooit kunnen bereiken.
Maar het meest was ik verrast en onder de indruk
van mijn vaders (acceptatie)kracht.
Later die avond zag ik vader en zoon bij de garage staan praten
terwijl ze de elektrische deur naar beneden lieten zakken.
De wat dramatische kleuring die ik bij dat beeld kreeg
werd dra ontnuchterd.
Ze bleven maar gluren door de kieren en naden van de deur.
Toen ik erbij kwam staan ving ik hun gesprekje op:
Ging het lampje in de garage nu vanzelf uit, zoals in een koelkast?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten