Graag leven

De verhalen over vroeger spoelen de laatste weken steeds vaker aan. 
Ik ken ze wel, maar toch luister ik beter nu. 
Alsof hij weet (en alsof ik dat begrijp) hoe lang hij nog vertellen kan. 

Hij zei laatst dat hij alles nog een keer over zou willen doen. 
Alles. En als het dan moest, óók het verbranden. 
Dat is zijn meest schokkende verhaal, 
maar hij vertelt het altijd zonder enig sentiment. 

Dat hij op een dag, toen hij jong was, 
op de vloer een soort stripverhaal lag te lezen. 
Het was in de bijkeuken, en naast hem stond een grote pan 
met gesmolten vet op het vuur. 
Zijn moeder was de stad in gegaan, 
en had beloofd iets voor hem mee te nemen. 
Zodra hij haar hoorde sprong hij op, 
en haakte daarbij aan het handvat van de pan 
waardoor het kokende vet over hem heen kwam.

Over de vreselijke brandwonden waarmee hij 
in het Diakonessenhuis terecht kwam. 
Met de zogenaamde 'helse steen' 
moest het wild vlees dat maar bleef aangroeien 
talloze keren worden weggebrand. 


Hoe hij dan het hele ziekenhuis bij elkaar gilde. 
Dat zijn moeder elke avond 
alleen staand achter een groot raam naar hem kon kijken 
omdat hij in quarantaine lag. 

Hij haalde laatst zijn rapport van de lagere school erbij, 
en liet zien dat alle vakjes 
in het eerste en tweede leerjaar leeg waren. 

Misschien waren die eerste twee gemiste jaren 
de reden dat ze hem tot en met klas 8 op school lieten? 
Zelf zegt mijn vader 
dat ze gewoon vergeten waren hem van school af te halen. 

Advertentie uit 1932

Advertentie uit 1938

Men leve graag. 

Volop.

Haast u niet.