Na het middageten zei mijn vader: Ik stap nog even op de fiets naar Haren. Het begon te regenen toen hij me uitliet. Vanuit het open raam van mijn auto zei ik: Zal ik je even brengen? Ja, dat wou hij eigenlijk wel. Het werd een middag zonder plan, en ik ontdekte weer dat hij dat net zo leuk vindt als ik. Eerst naar de apotheek (want M. was toch niet thuis) Toen naar Eelde om hout voor m'n kachel te halen (er schijnt een koufront aan te komen)En ach, nu waren we zo dichtbij Ans, die slecht ter been is, en blij met bezoek. En stokdoof. We dronken een kopje koffie bij haar.
Geen verzuchting gehoord. Het ging vandaag goed.
wat een prachtige dag - vooral als je de tegenwoordigheid van geest hebt om dat te kunnen waarnemen
BeantwoordenVerwijderen