Zoals je bij een kind de eerste woordjes verwelkomt,
maar dan andersom.
Zo was het ongeveer,
nadat ik vanmiddag mijn broer hoorde zeggen:
"Woensdag is tante Anna jarig.
En dan brengt Carin jou daarheen"
waarop mijn vader zei: "Wie is Carin ook alweer?"
Toen zei ik iets te laat: "Dat ben ik."
Ik denk dat hij en mijn broer
net zo waren geschrokken als ik.
Maar ik weet alleen wat ikzelf dacht:
Nu is het echt begonnen.
maar dan andersom.
Zo was het ongeveer,
nadat ik vanmiddag mijn broer hoorde zeggen:
"Woensdag is tante Anna jarig.
En dan brengt Carin jou daarheen"
waarop mijn vader zei: "Wie is Carin ook alweer?"
Toen zei ik iets te laat: "Dat ben ik."
Ik denk dat hij en mijn broer
net zo waren geschrokken als ik.
Maar ik weet alleen wat ikzelf dacht:
Nu is het echt begonnen.
Ontroerende en herkenbare logjes.
BeantwoordenVerwijderen"Zoals je bij een kind de eerste woordjes verwelkomt, maar dan andersom."
BeantwoordenVerwijderenAch lieverd.. ja het leven heeft vele gezichten.
Sterkte met ruimte laten - maar daar ben je heel goed in
Ja alles ebt weg en dat het iedereen kan gebeuren. Maar toch hij is misschien niet meer die sterke vader waarbij je op de schouders zit, nu boort hij andere emoties en woorden in je los!
BeantwoordenVerwijderenZo is het Sagita en daarom juist ook deze foto.. Het is nu andersom: hij komt steeds meer op mijn schouders terecht.
VerwijderenCarin? Jij staat als: "Mijn kleine lieve meisje" diepweg bij hem te boek.
BeantwoordenVerwijderenIk weet 't Flex.
Verwijderen('t was 'HET kleine meisje' - 'mijn lieve' zei ie niet en dat vind ik eigenlijk wel oke, dan ben ik niet van hem, zeg maar)
ja, ik twijfelde, maar wilde het je kennelijk inpeperen en overdreef daardoor.
BeantwoordenVerwijderenwat ís gaat niet verloren.