t Is alweer een tijdje terug maar ik moest vandaag opeens weer aan dat vreemde middernachtelijke berichtje denken. Het was na tweeën toen ik het piepje van een binnenkomende voicemail hoorde. Ik lag in bed maar was nog wakker en luisterde naar het bericht.
De stem van mijn vader:
"Ja"
stilte
"Ik moet.. Carin.. eh, hebben..... "
stilte
"eh..., mijn kind, dat ... wacht ik even op
stilte
"Oke"
stilte
"Schripsema"
Ik aarzelde een tijdje, en probeerde me voor te stellen wat hij aan het doen was. Toen belde ik hem toch maar terug. Hij nam niet op. Ik beluisterde het bericht nog een paar keer. Vreemd genoeg was het bericht al overdag ingesproken en dat stelde me gerust.